Nissan Qashqai 2018 1.6 dCi 130

Kawał porządnego żelaza

Samochód dopracowany, świetnie wykonany – w dodatku z naprawdę dobrych materiałów (ale dalece nie wszędzie!), dobrze wyposażony, wygodny, pojemny i przestronny (choć bagażnik jest o 20% mniejszy od średniej dla segmentu, niemal takiej samej pojemności, co w… Kii Stonic!!!), a także bardzo bezpieczny i z testowanym silnikiem zarówno wystarczająco żwawy, jak i naprawdę oszczędny – w teście zamknąłem się w 6,5 l/100 km, choć go nie oszczędzałem.

Moje uwagi na nie: i silnik, i skrzynia biegów są produkcji Renault, co dobrze robi na oszczędność, ale bardzo źle na odczucia jakościowe: jednostka napędowa jest mocno warkotliwa i pozostawia wiele do życzenia jeśli chodzi o kulturę rozwijania mocy (gwałtowne „kopnięcie w plecy” przy przekraczaniu obrotów maksymalnego momentu, ok. 1800/min, co jak na dzisiejsze nowoczesne diesle jest wartością bardzo wysoką, a zachowaniem bliskim skandalicznego), a skrzynia biegów w typowy dla francuskich przekładni sposób nie lubi szybkich zmian przełożeń. Nie lubię też hałasu w kabinie, który przy 140 km/h jest już dość męczący. Ze względu na krótkie zestopniowanie skrzyni biegów niewiele wyżej rozpędziłem auto – powyżej 160 km/h obroty są już tak wysokie, że i silnik, i moje uszy domagały się natychmiastowego odpuszczenia. Drażni również blak flokowania i w schowki, i w kieszeniach drzwi – auto rodzinne tego typu, z masą różnych schowków, łatwo zmienia się w grzechotkę, gdy i dzieci, i dorośli powrzucają różne drobiazgi w różne schowanka, a potem na nierównej jezdni kierowca może dostać choroby nerwowej…

Poza tym – auto stabilne, solidne, całkiem szybkie i bardzo oszczędne – słowem, jak w tytule: kawał porządnego żelaza. Ale nie dla mnie – jeździłbym Qashqaiem tylko wówczas, gdybym musiał. Gdyby był moim autem służbowym.

Nie żebym się wówczas musiał naprawdę strasznie zmuszać. Ale przyjemności żadnej bym z tego nie miał. Niemniej auto godne szacunku.

Nissan Qashqai 2018 cennik i dane